تاثیر سطوح مختلف شوری بر میزان رشد و بازماندگی کرم پرتار perinereis nuntia

نقش کلیدی کرم پرتار perinereis nuntia در رسیدگی جنسی میگوهای خانواده پنائیده، اهمیت دست یابی به تکنیک زیستی تکثیر و پرورش اقتصادی این گونه  را در آبزی پروری آشکار می نماید. در تحقیق حاضر اثر چهار تیمار شوری مختلف شامل سطوح شوری 0، 10، 20 و 35 قسمت در هزار بر میزان رشد و درصد بازماندگی این گونه از کرم پرتار در یک دوره پرورشی سه ماهه بررسی شد. تعداد 480 کرم پرتار با میانگین وزن اولیه 0/020± 0/409 گرم در قالب 4 تیمار سطوح مختلف شوری و 3 تکرار، با جیره غذایی جلبک سبز انترومورفا flexuosa (enteromorpha)ulva به مدت 12 هفته پرورش داده شدند. نتایج آزمایش بیانگر تأثیر معنی دار سطح شوری آب بر میزان وزن نهایی و درصد بازماندگی کرم پرتار بود (0/05>p). درتیمار شوری صفر قسمت در هزار در پایان دوره آزمایشی تمامی کرم ها تلف شدند. در شوری های 20 و 35 قسمت در هزار وزن نهایی و درصد بازماندگی بیش تری نسبت به تیمار شوری 10 قسمت در هزار دیده شد (0/05>p). با توجه به بیش تر بودن وزن نهایی و درصد بازماندگی در شوری های 20 و 35 قسمت در هزار می توان بسته به شرایط کارگاه و توان دسترسی به آب شور،آب با شوری 20 تا 35 قسمت در هزار را جهت پرورش کرم پرتار perinereis nuntia پیشنهاد نمود.